ما به عنوان والدین، عمیقاً به شادی و رفاه فرزندانمان اهمیت می دهیم. و هنگامی که فرزندانمان در مسیر خود به سنگ برخورد می کنند و مبارزه می کنند، می تواند برای ما به عنوان والدین چالش برانگیز باشد و آنچه در دوران کودکی شاد فکر می کردیم می تواند به کابوس ناامیدی، خشم و حتی افسردگی تبدیل شود.

​

​ مهم نیست چقدر تلاش می‌کنیم، چالش‌های فرزندانمان اغلب بزرگ‌تر از آن به نظر می‌رسند که نمی‌توانیم به تنهایی از عهده آن برآییم. به نظر نمی رسد که ما نمی توانیم از آن لایه نفوذ ناپذیر انکار و انزوا که به نظر می رسد در شرایط بحرانی آنها را احاطه کرده است، بشکنیم. ما می خواهیم به آنها کمک کنیم تا دوباره احساس ثبات و عادی بودن خود را بازیابند.

​

​ وقتی کودک مشکلات روانی را تجربه می کند، همیشه نمی تواند آنچه را که احساس می کند بیان کند. این می‌تواند منجر به این شود که آنها در مدرسه یا خانه بی‌خلاق یا گوشه‌گیر به نظر برسند، و آنها را برای والدین، معلمان و سایر بزرگسالانی که از آنها مراقبت می‌کنند، بچه‌های سختی می‌سازد. اثرات این مشکلات می تواند تا بزرگسالی باقی بماند و بر عزت نفس، سازگاری با تغییر، و توانایی ایجاد روابط رضایت بخش و پاداش تأثیر بگذارد. روان‌درمانی کودک می‌تواند روی کودکانی که در تلاش هستند افکار و احساسات خود را بیان کنند یا در دنیای اطراف خود آرامش پیدا کنند، معجزه کند.